به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

آیا ما در این جهان تنها هستیم؟

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۱۱۲۶۸

امید‌ها برای یافتن حیات در خارج از کهکشان راه شیری زمانی زنده شد که اخترشناسان در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷ اعلام کردند که ستاره "TRAPPIST-۱" هفت سیاره زمین مانند دارد که به دور آن می‌چرخند.

این دانشمندان در یک کنفرانس مطبوعاتی ویژه که در مقر ناسا برگزار شد، برای اولین بار از کشف "منظومه شمسی" متشکل از هفت سیاره به اندازه زمین که به دور یک ستاره می‌چرخند، خبر دادند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سه تا از سیارات این منظومه قطعاً در منطقه‌ای مناسب برای پیدایش اشکال حیات قرار دارند، یعنی ستاره شرایط مناسبی را برای این سیارات فراهم می‌کند.

این سیارات نه خیلی گرم و نه خیلی سرد توصیف می‌شوند و دمای سطح آن‌ها به گونه‌ای است که آب در صورت وجود به شکل مایع است. جالب اینجاست که ستاره شناسان امکان یافتن آب مایع را در هر هفت سیاره رد نمی‌کنند.

متخصصان حوزه نجوم در این زمینه تأکید می‌کنند که چنین اکتشافاتی بشریت را به پاسخ به این سؤال مبرم که از زمان‌های بسیار قدیم در انتظار بوده است نزدیک می‌کند: "آیا ما در این جهان تنها هستیم؟ "

منظومه هفت سیاره در صورت فلکی دلو در فاصله ۳۹ سال نوری از زمین و در فاصله بیش از ۳۰۰ تریلیون کیلومتر قرار دارد. این هفت سیاره به دور کوتوله سرخ می‌چرخند که به نام تلسکوپ TRAPPIST-۱ در شیلی که جدیدترین رصدخانه جنوبی اروپا است و سیارات برای اولین بار در دسامبر ۲۰۱۵ توسط آن دیده شدند، می‌چرخند و در آن زمان اعتقاد بر این بود که تعداد آن‌ها فقط سه مورد است که بعداً به عدد "جادویی" هفت افزایش یافت.

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که سیارات کشف شده در TRAPPIST-۱ از نظر اندازه مشابه زمین یا زهره هستند و هر هفت سیاره ممکن است در منطقه قابل سکونت باشند، اما این موضوع به طور قطعی ثابت نشده است.

در مقایسه با زمین، اقیانوس‌های مایع شرط اصلی پیدایش و توسعه حیات هستند و دانشمندان بر این باورند که سامانه «TRAPPIST-۱» در درجه اول به عنوان یک نقطه مرجع برای جستجوی سیارات فرازمینی مناسب برای زندگی انسان و شاید برای وجود اشکال حیات در فضا هستند.

اهمیت TRAPPIST-۱ در این واقعیت نهفته است که این اولین منظومه سیاره‌ای است که برای بشر شناخته شده است که شامل هفت سیاره سنگی به طور همزمان است. شکل گیری TRAPPIST-۱ با یک ستاره کوتوله قرمز و هفت سیاره که به دور آن می‌چرخند، ممکن است لزوم جستجوی سیارات مشابه زمین و همچنین بیگانگان را دقیقاً در چنین ستاره‌هایی نشان دهد.

ستاره کوتوله سرخ TRAPPIST-۱:

این ستاره شباهتی به خورشید ندارد، این یک کوتوله قرمز است که تنها ۸ درصد جرم خورشید را شامل می‌شود و اندازه آن کمی بزرگتر از مشتری است. هر هفت سیاره در منظومه در نزدیکی "TRAPPIST-۱" در مداری نزدیکتر از آن به عطارد نسبت به خورشید می‌چرخند که به دلیل درخشندگی نسبتا ضعیف ستاره مادر، که ۲۰۰۰ برابر تیره‌تر از خورشید ما توصیف می‌شود، شرایط مطلوبی را برای زندگی فراهم می‌کند.

ستاره شناس بلژیکی، مایکل گیون، نسبت به کسب اطلاعات بیشتر در مورد این گروه سیاره ای، که بسیار شگفت انگیز توصیف می‌شود، خوش بین است و در این زمینه تأکید می‌کند که آنچه کشف شده است تازه شروع است.

منبع: RT

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: فضا موجودات فضایی انسان ها هفت سیاره TRAPPIST ۱

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۱۱۲۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جیمزوب پازل شکل‌گیری کهکشان‌ها را به هم ریخت

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، دانشمندان دریافته‌اند، کهکشان‌های اولیه جهان باید بسیار سریع‌تر از حد انتظار رشد کرده باشند. به علاوه، همین تیم همچنین دریافتند که ۱۰ میلیارد سال پیش، کیهان آنطور که قبلاً تصور می‌شد، بی‌نظم و آشفته نبوده و براساس یک سری از قواعد فیزیک تکامل یافته است.

تیم بین المللی این پژوهش به سرپرستی محققان دانشگاه دورهام در انگلیس، با کشف شواهدی از ساختارهایی به نام میله‌های ستاره‌ای در کهکشان‌هایی که تنها چند میلیارد سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته‌اند، به این نتیجه رسیدند.

میله‌های ستاره‌ای با چگالی ستاره‌ای افزایش‌یافته هستند که در قلب کهکشان‌های مارپیچی مانند راه شیری و دیگر کهکشان‌های دیسکی یافت می‌شوند. همانطور که میله‌های ستاره‌ای شکل می‌گیرند، گاز را به سمت مرکز کهکشان‌های مربوطه هدایت و در نتیجه تولد ستاره‌ها را تنظیم می‌کنند. بنابراین، وجود این ساختارهای میله‌ای نشان می‌دهد که یک کهکشان وارد مرحله‌ای مستقرتر و مرحله بالغ‌تر شده است.

زوئه لو کونته، رهبر تیم و محقق دانشگاه دورهام، در بیانیه‌ای گفت، کهکشان‌های اولیه بسیار سریع‌تر از آنچه ما فکر می‌کردیم به بلوغ می‌رسند و این بدان معناست که ما باید دیدگاه خود را در مورد تکامل اولیه کهکشان‌ها تغییر دهیم.

این کشف از آنجایی مهم است که نشان داده، کهکشان‌ها در زمان‌های ابتدایی جهان به شکل و سرعتی قابل توجه رشد کرده‌اند، موضوعی که قبلا خلاف آن تصور می‌شد. این یافته‌ها بیانگر آن است که فرایندهای فیزیکی پیچیده‌ای در دوران اولیه جهان درگیر بوده‌اند که منجر به رشد و تکامل سریع برخی از کهکشان‌ها شده است.

این یافته‌ها امکان ارتقای دانشمندان در درک تاریخچه فضای بیرونی را فراهم می‌کند و با توجه به این یافته‌ها آینده تحقیقات در زمینه کیهان‌شناسی و تاریخچه جهان رو به جلو رفته و ممکن است به فهم بهتری از نحوه شکل‌گیری و تکامل آن کمک کند.

بنابراین، کشفیات جدید تلسکوپ جیمز وب، نه‌تنها به دانشمندان در درک بهتری از کهکشان‌های اولیه جهان کمک می‌کند، بلکه در گسترش دانش آنها در زمینه تاریخچه جهان و فضای بیرونی نیز اثرگذار است. این امر به معنای اهمیت بسیار بالای این کشفیات برای علم فضا و کیهان‌شان‌شناسی است و نشان می‌دهد که تلسکوپ جیمز وب چه میزان موفقیت واقعی در برگزاری ماموریت‌های خود داشته است.

انتهای پیام/